معجزه ها همیشه از اراده ی ما شکل می گیرند و کلید تحولات بزرگ در دست خود ماست. اراده ی خداوند تابع اراده ی انسان است. موفقیت فرآیندی است طولانی که ایجاد تغییرات کوچک در خودمان به دست می اید. انتخاب های کوچک و هوشمندانه ی ما به هم می پیوندند و در نهایت قدرتی خارق العاده به ما می دهند.

دارن هاردی، ناشر و دبیر تحریریه ی مجله موفقیت، روی همان صندلی نشسته است که پیش از این، اشخاصی مثل اوریسون سوئت ماردن، دبلیو کلمنت استون، ناپلئون هیل و اوجی ماندینو بر آن نشسته بودند. دارن، حدود شانزده سال است که جزو سرآمدان صنعت موفقیت و پیشرفت شخصی است. او در همین زمینه دو شبکه تلویزیونی راه اندازی کرده است. دارن نتیجه ی به کار بردن همان اصولی ست که خودش در اثر مرکب از آن ها پرده برداری می کند. به عنوان یک کارآفرین، او در هجده سالگی درامدی 100 هزار دلاری داشت و در 27 سالگی مالک شرکتی با درآمد سالانه 50 میلیون دلار بود. او هزاران کارافرین را راهنمایی کرده و به بسیاری از شرکت ها و موسسه های بزرگ مشاوره داده و عضو هیئت مدیره ی چندین شرکت مختلف و سازمان های غیرانتفاعی متعدد است.

کتاب «اثر مرکب» را از جهاتی می توان جان کلام کتاب هایی دانست که در دهه های گذشته در زمینه ی توانمندسازی و رسیدن به موفقیت منتشر شده اند. شاید بخاطر همین باشد که شماری از نام آورترین اساتید جهانی این رشته، نظرشان را در مورد این کتاب نوشته اند و همگان را به مطالعه ی دقیق و حتی چند باره ی آن دعوت کرده اند. فلسفه و تفکر پشت این کتاب می تواند به حدی اثرگذار شود و تحول ایجاد کند که هیچ بعید نیست در سال های آینده گروه هایی در فضاهای آن لاین و آف لاین شکل بگیرند که حامل اندیشه ی اثر مرکب باشند.

می گویند «خشت اول چو نهد معمار، کج / تا ثریا می رود دیوار، کج» که متضاد آن از جنبه ی راستی و درستی هم صادق است و چون به خوبی درک شود، اهمیت لحظه لحظه ی عمر که به حق، هر ذره اش طلاست، دانسته می شود و همین، سرآغاز یک زندگی سراسر مثبت و موثر است. تا پیش از این در علم نوین کسب موفقیت، از نگاه به چشم اندازه ها و خلق اهداف فرداها و پس فرداها سخن به میان می آمد و ناخواسته، آن وقت غنیمت «اکنون» نادیده گرفته می شد و صرفا به کار نگارش همان فرداها و پس فرداها می آمد. فلسفه ی «اثر مرکب» از این ذهنیت ها فراتر می رود و به همین لحظه ی اکنون می پردازد و همین جا را تنها نقطه ی تحول می بیند و آن را فقط زمانی برای رویابینی نمی داند. برنامه ی تحولی که برای این «حال» ارائه می کند، بسیار شورانگیز است و به نوعی می توان آن را نقشه ی راه فلسفه ی اثر مرکب دانست.

کتاب اثر مرکب در شش فصل نوشته شده است. این کتاب در فصل اول که «اثر مرکب در عمل» نام دارد، از ما می خواهد قدم های کوچک و بی اهمیت را برای خودمان بنویسیم. کارهایی که هر روز می توانیم انجام شان بدهیم و این کارها می توانند ما را در مسیری نو و جدید قرار دهند. کارهای منفی را نیز سعی کنید بنویسید و دیگر کم کم آنها را ترک کنید و فهرستی از مهارت ها و دست آوردها و عرصه هایی را که در آنها موفق بوده اید را بنویسید. در فصل دوم به «انتخاب ها» پرداخته شده و انتخاب های درست و نادرست را به ما نشان می دهد. فصل سوم«عادت ها» را بیان می کند. عادت هایی که شاید ما از سر عادت به آن ها توجهی نداشته ایم تا کنون! فصل چهارم «تکانش» نام دارد. او در این فصل می گوید وقتی تکانش بزرگ برایتان رخ دهد تقریبا دیگر راهی وجود ندارد تا دیگران به شما برسند! و مهارت های کسب این تکانش را به شما آموزش می دهد.

گفتن داشتن انتخاب های درست، مقید شدن به رفتارهای درست، تمرین عادت های عالی، ثابت قدم ماندن و حفظ تکانش، راحت تر از انجام دادن شان است، به خصوص در دنیای پویا، متغیر و همیشه چالش برانگیزی که با میلیاردها انسان دیگر سهیم هستیم. در فصل پنجم درباره «تاثیراتی» صحبت شده که اغلب ندانسته و ناآگاهانه می توانند به توانایی شما برای موفقیت کمک کنند یا این که مانع اش شوند. این تاثیرات، نافذ، متقاعد کننده و دائمی هستند. یاد بگیرید چگونه از آن ها استفاده کنید؛ و اگر نه ممکن است بخاطرشان شکست بخورید…در فصل ششم «شتاب بخشی»  را به شما می گوید و اینکه چطور خود را به جلو هل دهید…

گزیده ای از کتاب

ارتباط ها: چه کسانی روی شما اثر می گذارند؟

 پرندگان هم نوع با هم پرواز می کنند؛ همان ضرب المثل معروف کبوتر با کبوتر، باز با باز. آدم هایی که از روی عادت با آن ها در ارتباط هستید، «گروه مرجع» شما نامیده می شوند. طبق پژوهشی که روان شناس اجتماعی هاروارد، دکتر دیوید مک کلند انجام داد، «گروه مرجع» شما در حدود 95 درصد از موفقیت یا شکست تان را در زندگی تعیین می کند.

بیش تر وقت تان را با چه کسانی می گذرانید؟ چه آدم هایی را بیش تر تحسین می کنید؟ آیا این دو گروه دقیقن یکسان هستند؟ اگر نه، چرا؟ جیم ران به من یاد داد که ما به میانگین پنج آدمی تبدیل می شویم که بیش تر وقت مان را با آن ها سپری می کنیم. ران می گوید ما می توانیم با برسی آدم های اطراف مان، کیفیت سلامتی، نگرش و درآمدمان را بگوییم. آدم هایی که وقت مان را با آن ها می گذرانیم.، تعیین می کنند که کدام گفت و گوها توجه مان را جلب کنند و مرتب در معرض کدام نگرش ها و عقیده ها باشیم. در نهایت، شروع می کنیم به خوردن چیزی که آن ها می خوردند، مثل ان ها صحبت می کنیم، چیزی را مطالعه می کنیم که ان ها مطالعه می کنند، مثل آن ها فکر کی کنیم، چیزی را تماشا می کنیم که آن ها می بینند، مثل آن ها با مردم رفتار می کنیم و حتا مثل آن ها لباس می پوشیم…